Maartje; Van angst naar dankbaarheid

Kom in de stemming voor een bevallingsverhaal. Vandaag stelt Rianne de vragen en vertel ik (Maartje) over de geboorte van mijn dochter. Ik zat vanaf week zes al vrij serieus in de stress over de bevalling en besloot er alles aan te doen om daar vanaf te komen.

Ik zal nooit de enorme opluchting vergeten toen de geboorte gelukt was. Het heeft mij als mens gigantisch veel gedaan. Het heeft me geïnspireerd om geboorte te zien als zoveel meer dan een obstakel.

Ik geloof dat een bevalling echt dieper gaat dan een lichamelijk (of zelfs medisch) proces . Het doet op alle fronten wat met jou als vrouw en met jou als mens. Daarom geloof ik niet alleen in lichamelijk voorbereiden, maar besteden we in de cursus juist ook aandacht aan de diepere lagen. Daar gaat je bevalling namelijk ook over, en dat mag er ook zijn.

Iedere vrouw is verschillend en beleeft een bevalling weer op een andere manier. Maar eigenlijk heeft de bevalling altijd een uitnodiging voor jou. De vraag om overgave op een level dat wij bijna nooit ervaren, op naar een leven dat je nog helemaal niet kent. Zeker als het de eerste keer is dat je moeder wordt.

Twee avonden voordat ik ging bevallen liep ik nog met Tjeerd ons vaste rondje door het bos. Ineens overviel me de gedachte dat het wel eens de laatste keer kon zijn. Wat als ik zou sterven tijdens de bevalling? We hebben het daar heel relaxed even over gehad, wat Tjeerd dan zou doen en hoe hij dan verder zou gaan met zijn leven. Toen was het goed. Rationeel gezien misschien niet een heel noodzakelijk gesprek, maar wel echt iets wat ik nog te doen had voordat ik kon gaan bevallen.

Bevallen is een overgangsfase. Je zorgen maken over je eigen overlijden tijdens je bevalling is op het eerste gezicht helemaal niet logisch. In Nederland is de kans om te overlijden tijdens de bevalling of in het kraambed gelukkig heel klein geworden. Toch weet ik zeker dat ikzelf niet de enige ben bij wie de
gedachte door het hoofd geschoten is.

Hoewel je tijdens je bevalling waarschijnlijk niet letterlijk ‘doodgaat’, is je bevalling wel een heel grootse gebeurtenis in je leven, eentje die je niet meer ongedaan kunt maken. Net als sterven is een bevalling een overgang naar een heel nieuwe en andere manier van leven waarover je vooraf zo weinig weet. Van vrouw wordt je ineens moeder en beland je ineens in een andere sociale groep met andere verantwoordelijkheden. Bevallen is het begin van jezelf keer op keer ‘weggeven’, zonder jezelf te verliezen.

In die zin is een geboorte voor veel vrouwen ook een geestelijke ervaring. Het brengt je heel dicht bij waar het allemaal om draait. Het is goed om daar in je zwangerschap al even bij stil te staan zodat je de ruimte ervaart om straks op je eigen manier te bevallen en ook hieraan uiting te kunnen geven. Dat maakt je bevalling op nog een andere manier betekenisvol. Er wordt niet alleen een baby geboren, maar ook een moeder en een vader van dit nieuwe kindje.